Het bijzondere noord-Sumatra

Na een korte reis van 6 uur kwamen ik en mn Zwitserse reisgenote (Janine) aan in Berastagi, waar op de vulkanen na niet zoveel te beleven viel. Na een korte nacht met veel religieus 'gezang, begonnen we aan onze klim naar de top van de Sibayak vulkaan, wat uiteindelijk een stuk minder zwaar bleek te zijn dan verwacht doordat ongeveer 3/4 van de heenweg uit een geasfalteerde weg bestond en daardoor een stuk makkelijker was dan de terug weg die uit de '1000 en 1' treden bestond. De vulkaan zelf was een een hele bijzondere ervaring, vooral doordat deze ook nog redelijk actief is en de bijzondere vulkanische omgeving op de top.

De volgende morgen vertrokken we alweer naar Bukit Lawang waarin in de nabij gelegen jungle en natuurreservaat de grootste kolonie orang-oetangs leeft ter wereld. De dag na aankomst hebben we het feedingplatform van het rehabilitatiecentrum bezocht waar we een vrouwelijke semi-wilde orang-oetang met baby en een wilde mannelijke orang-oetang. Op de terugweg naar het ranger-kantoor vroeg een van de rangers waar ik vandaan kwam, van welke sport ik hield enz. en uiteindelijk of ik zin had om die avond ere-speler te zijn in het plaatselijke ranger-voetbalteam in de Anker league, wat een aanbod was dat ik met alle goede wil van de wereld onmogelijk kon weigeren. Dus stond ik ongeveer een halfuur later op een soort van voetbalveld officieel te poseren voor de camera de wedstrijd tussen de 'rangers' en het 'eco-team'. Na 90 minuten en wedstrijd in uiterst zware condities (veel kuilen diverse onderbrekingen vanwege koeien op het veld en natuurlijk niet te vergeten de temperatuur) was de eindstand 4-3 ter gunste van het rangers team wat een maaltijd en drank betekende betaald door de verliezer. 

Met nog een loodzware wedstrijd in de benen begonnen ik, Janine en nog 3 andere de 2 daagse jungle trip door het Gunung Leuser National Park. Tijdens deze jungle trip hebben de white gibbons, Thomas Leaf monkey's en verschillende wilde en semi-wilde orang-oetangs gezien, 5 in totaal waarbij ik de laatst ontdekte orang- van die dag hoogst persoonlijk heb gespot (een nie geheel belangrijk detail). Maar het echte hoogte punt van die dag was de persoonlijke ontmoeting met Jackie, een semi-wilde orang-oetang die de gewoonte heeft om contact te leggen met de mens.

Na ongeveer 8 lopen kwamen aan bij kamp waar we voor het avondeten nog een opfrissende duik konden nemen in de rivieren. Na een 'harde' nacht in de jungle was er na het ontbijt een tochtje naar een dichtbij gelegen waterval en na de lunch begonnen we wild-water raftend terug aan de tocht terug naar het dorp.

Een maal terug in Bukit Lawang was er maar weinig tijd om bij te komen want 2 uur later stond de bus alweer te wachten voor de lange nacht trip naar Banda Aceh. Deze reis verliep niet geheel vlekkeloos doordat de eerste bus overboekt was en er dus geen plaats was en in de 2e bus was er alleen nog plaats in het rokerscompartiment waardoor het niet de meest relaxte busreis aller tijden was. Eenmaal aangekomen in Banda Aceh verbleef Janine bij een 'penvriend' en verbleef ik ergens in het centrum van Banda Aceh. Op de aankomst dag kon ik van iemand een scooter huren waarmee ik de indrukwekkende monumenten en overblijfselen van de tsunami op 2e kerstdag 2004 heb bezocht zoals 'the boot on house' en een diesel generator boot die 4 km landinwaarts is meegesleurd. De 3e dag heb ik het tsunami informatiecentrum/museum en het koloniaal Nederlandse begraafplaats bezocht waarna ik de boot richting Pulau Weh nam waar ik weer het Nederlands koppel zou zien die ik eerder tijdens de jungle tocht in Bukit Lawang had ontmoet. En een dag later was ook Janine weer van de partij. Totaal ben ik 5 dagen op Pulau Weh gebleven waar 2 funduiken heb gemaakt, veel gesnorkeld in de weer verbazingwekkende onderwaterwereld en een mooie scootertour naar het mooiste plekje van Pulau Weh. De volgende ochtend vertrok dus naar 5 heerlijke relaxte dagen met tegen zin weer terug naar Aceh. Eenmaal aangekomen in Aceh bleek heb algauw een hectische dag te worden. Dit kwam mede doordat alle informatie Indonesië per persoon en per seconde verandert, voor vertrek naar Pualu Weh had ik geïnformeerd over hoe en waar mijn visum te verlengen (ik had verschillende verhalen gehoord dat dat in Aceh kon) en uiteindelijk kwam op het vliegveld terecht (waar ik sowieso moest wezen omdat uiteindelijk dezelfde dag naar Jakarta wou). En toen bleek dat je daar ook niet (op een creative manier) je visum kon verlengen moest ik zonder verlengt visum naar Jakarta gaan. Maar ook dat werd een probleem; alle tickets naar Jakarta van alle vliegtuigmaatschappijen waren uit verkocht uiteindelijk kon ik voor €10 meer een ticket kopen op de onderhandse markt. Dit onderhandse ticket leverde een bijzondere ervaring op, want doordat ik op iemands anders identiteit moest reizen en alles buiten het officiële circuit moest gebeuren reisde ik als een VIP persoon; niet hoeven te wachten voor inchecken, gratis drank en eten, geen serieuze controles, als eerste boarden en een plaats in het VIP gedeelte van het vliegtuig! Dus na een zeer relaxte reis van zon 6 uur kwam ik aan in Jakarta, waar ik de dag erna de 'Jakartanezen' ontmoeten en ik eerder in Kuala Lumpur had ontmoet.