Java - Sulawesi

Jakarta was een intressante stad waar ik ondanks de masaalheid en grote van de stad en dankzij mijn 'Jakartaneze' vrienden redelijk snel 'thuis' of op m'n gemak voelde. In totaal ben ik 5 dagen in Jakarta geweest waarin met gebruik van het transJakarta transportsysteem (een bus netwerk dat eigenlijk werkt als een metro) zo'n beetje de hele stad heb doorkruist. Het meest interessante voor mij als 'orang Belanda' was natuurlijk het Batavia gedeelte, waar tegen mijn verwachtingen in nog veel van de Hollandse glorie te vinden was, maar ook buiten het oude centrum van Jakarta is nog veel terug te vinden van het koloniale tijdperk. Een ander opvallend en onverwachts iets, is de oprecht (lijkende) positieve reacties die je krijgt wanneer iemand(voornamelijk de wat oudere Indonesiër) doorkrijgt dat je uit Nederland komt. Want na deze 'ontdekking' volgt er meteen een hele riedel van Nederlandse en Nederlandse-Indonesische woorden, gevolgd door een reeks Nederlandse plaatsnamen waar volgens mij elke Indonesiër wel ergens familie heeft wonen. 

Maar goed, na 5 dagen waarin ik veel heb gedaan voornamelijk met Indonesiërs die ik KL heb ontmoet, het verlengen van mijn visa wat ondanks de behulpzame ambtenaren toch nog 3 dagen duurde (veel logica wat betreft over efficiëntie en zaken doen is in Indonesië ver te zoeken), veel bezoekjes bij mijn lokale vrienden thuis en een goede ervaring + gevoel wat Jakarta betreft vertrok ik met de trein naar na wat dubben en wegen tussen Bogor en Bandung uiteindelijk naar het noodlottige Bandung.

Na aankomst op het station ontmoete ik een Engels (Sally) en Deense (Maya) die in de zelfde trein hadden gereisd. Doordat het al redelijk laat in de avond was besloten we gezamenlijk een slaapplaats en zoeken waarbij we op het loopafstand van het station eindigde. Een van de redenen voor Bandung was dat het een stad zou moeten zijn met nog veel koloniale historie maar aan de eind van de dag bleek het een gevaarlijke en grauwe stad waarbuiten de natuur in verre omgeving niet zoveel te zoeken is. Tevens ondervond ik in Bandung de naarste ervaring tot nu toe, want na het bezoek aan de bank om geld halen voor 'georganiseerde' reis van Bandung naar Sulawesi vanwege tijdgebrek door de duur van m'n visa werd ik in de nabije omgeving overvallen door ong. 6 straatrovers die eerst mij van de Engelse en Deense scheiden, waarna binnen een splitsecond alle zakken en plekken en broek doorzochten en dat op zo'n manier deden dat mijn broek deze overval niet heeft overleeft. En even snel als gekomen waren, waren ze ook uit het zicht verdwenen. Gelukkig waren ze wel zo beleefd/brutaal om 5 minuten later op een schijnheilige wijze mijn totaal leeg geroofde (zelfs het kleinste munt geld) portemonnee terug te geven met alle pasjes en persoonlijke spullen erin. Na aangifte te hebben gedaan besloot ik om de tijdbesparende reis te laten zitten, en maar zelf op de budget manier zo snel mogelijk Bandung te ontvluchten. Gelukkig waren mijn 2 nieuwe reisgenoten niet vies van budget reizen, dus reisde we de volgende morgen naar een dorpje wat dichter bij de volgende bestemming Yogya lag. Onderweg pakte we nog een bezoek aan de actieve vulkaan Galunggung die recentelijk nog in actie was gekomen. S'avonds kwamen we aan in Tasikmalaya waar we de volgende ochtend de trein naar Yogya zouden pakken.

Na een hete treinrit van 6 uur kwamen we in Yogya aan en na een wandeling rond het toeristische centrum hadden we eindijk een 3 persoonskamer gevonden. Yogya was een stad waar ik de nare ervaring in Bandung een beetje kon vergeten;er heerste een relaxte sfeer zonder opdringerige verkopers me aardige mensen die zonder eigenbelang hielpen aan informatie en veel cultuur en historie. In de 4 dagen in Yogya hebben we het het fort vredeburg, een van de kunstgalerijen, een bijzondere traditionele uitvoering met wayung poppen, een met een scooter de nabij gelegen zandduinen van Depok (waarbij we door een stel Indonesische dames uitgenodigd werden voor een fruit de la mar lunch), de verschillende Hindi en boedistische tempels in de omgeving bezocht en tot slot een Hindi dans uitvoering. S'avonds na terug komst kon ik nog op heb allerlaatste moment een ticket kopen naar de Bromo vulkaan en Surabaya voor de volgende morgen vroeg.

Na een reis van zo'n 12 uur kwam kwam ik aan in Cemoro Lawang, een dorpje wat het vertrek punt is naar de uitzichtpunten, vulkanen rondom Bromo en Bromo zelf. Naar een korte nacht van 3 uurtje begon de trip naar de uitzichten over de vallei/vlakte/krater (hoe je het ook wilt noemen) tijdens de zonsopgang. En ik kan zeggen dat het, het vroege opstaan zeker waard was! De uitzichten over het gebied waren bijzonder en mooi(ik zou zeker even mijn Facebook foto's van Bromo checken)!! Na zonsopgang stond de beklimming van Bromo zelf op het programma wat ook alweer een bijzonder iets was door het aparte landschap rond de vulkaan. Na al deze fysieke activiteiten op de vroege ochtend en een flink ontbijt begon reis per bus naar Surabaya waar ik Debora(onze Indonesische ex-housekeeper) en haar familie zou ontmoeten.  

Na een korte busreis van zo'n 5 uur kwam ik aan in main busterminal van Surabaya, waar de man van Debora me op haalde, voor een uiterste warm en vriendelijk welkom in haar familie waarbij haar oudere en oom en tante (die allemaal onder het zelfde dan wonen) zeer vereerd waren met mijn bezoek aan hun huis. Voor mij zelf was het ook apart om haar in Indonesië terug te zien.

S'avonds had ik meteen een introductie door de stad waarbij ze me de hoogte punten 'by night' lieten zien zoals de langste brug van Indonesië.

Na weer een korte nacht begon s'ochtends vroeg de trip naar omgeving rondom Malang geweest, om te water-raften en daarna een rond rit te door de berg/heuvelachtige mooie omgeving van Malang (de omgeving was vergelijkbaar met die van de Cameron highlands in Maleisië). Verder moest ik diverse lokale etenswaren uitproberen die alleen in de streek rondom  Surabaya te krijgen zijn.

De volgende ochtend had ik eindelijk wat tijd om bij te komen waardoor ik zowaar tot 9.00 kon uitslapen om de zware fysieke voorgaande dagen een beetje te verwerken. 

Doordat het 'gewoon' weer maandag was moest iedereen weer werken behalve de broer van Debora (die s'nachts werkt) zodat hij overdag de tijd om mij rond te rijden in Surabaya. De eerste trip ging naar een schoolvoorbeeld van corruptie in Indonesië; de ramp van ........... genaamd waar het grootste gas en olie bedrijf van Indonesië in schimmige omstandigheden grondstoffen ging boren waarbij ze 'per ongeluk' een moddervulkaan tot uitbarsting hebben gebracht. Bij deze modder uitbarsting,die nog wel tot 2040 zal duren, zijn tientallen dorpen en duizenden mensen in een gebied van verwoest en omgekomen. En om de constante modder eruptie tegen te gaan is er een dijk rondom de ramp plek gebouwd die nu al een hoogte van 11 meter heef bereikt. De volgende dag stond een sightseeing tour in Surabaya zelf op het programma waarbij ik verschillende museums en koloniale gebouwen heb bezocht.  

De laatste dag bestond uit het afscheid nemen van Debora en haar familie en laatste gedeelte van tour door Surabaya. S'middags vertrok ik na een uiterst aangenaam verblijf naar Sulawesi, mijn laatste eiland van Indonesië in deze reis. 

Na een vliegreis van 3 uur arriveerde ik op het vliegveld van Makassar (de hoofdstad van Sulawesi) moest ik maar eens bedenken waar ik mijn laatste 2,5 week Indonesië wou gaan spenderen. Naar veel wikken en wegen besloot ik om zo snel mogelijk naar het centraal Sulawesi te reizen. Doordat ik zo weinig tijd had voor Sulawesi wou ik proberen om nog die zelfde avond in centraal Sulawesi te zijn. Na veel pijn en moeite, het afwegen van verschillende mogelijkheden van transport(54 uur bus of 1,5 vliegen en 11 uur bus) besloot ik na heel wat heen en weer geloop tussen de Lionair counter en mijn internet plek(bleek dat de informatie van computers niet zo heel erg actueel was) en moeite een ticket te kopen voor de volgende middag naar Palu zodat ik in ieder geval een dag later al bijna op de plek van bestemming zou zijn. Deze hele gebeurtenis op het vliegveld (die ongeveer zon 5 uur in beslag nam) veel zo erg op bij de medewerkers van de Starbucks op het vliegtuig, dat ze op een gegeven ogenblik vroegen of ik moeilijkheden had. Na mijn uitleg over mijn moeizame samenwerking met de medewerkers van Lionair en mijn strakke tijdschema bood een van hen aan om in zijn 'kamer' te overnachten(want hij woonde op 10 min afstand van het vliegveld). Dit aanbod kon onmogelijk weigeren want inmiddels was het niet meer waard om naar Makassar gaan voor het zoeken voor een slaapplaats zodat het enige alternatief het vliegveld zou zijn. Na opnieuw een warm onthaal door de andere bewoners van het complex waar hij woonde   kon ik dan eindelijk na een lange dag wat slaap pakken. De volgende ochtend was ik weer op het vliegveld te vinden en ong. 3 uur vertrok ik naar Palu. Eenmaal gekomen in Palu was er nog geen tijd om aan te komen, want ik wilde zo snel mogelijk de bus pakken naar Ampana op een afstand van 12 uur rijden vanuit Palu. Dus na een beroerde busrit kwam 2.30 in nacht aan in Ampana, waar ik weer een aardig aanbod kreeg van een Deense toerist ,die door straten aan het rondzwalken was opzoek naar eten, om zijn kamer te gebruiken om het resterende gedeelte van de nacht door te brengen. Na een korte nacht was ik dan zou eindelijk beginnen aan laatste trip naar de inmiddels begeerde bestemming, waar het niet dat door de foute informatie van de buschauffeur erachter kwam dat ik geen geld kon opnemen. Uiteindelijk bleek de dichtstbijzijnde ATM waar ik geld kon opnemen zo'n 200 Km verder op zijn, dus kon ik de halve reis van de avond /nacht daarvoor opnieuw doen. 

Na een reis van zo'n 6 uur was ik dan eindelijk bij dichtstbijzijnde ATM en kon ik na het pinnen van geld over de terug reis nadenken. Dit was uiteraard natuurlijk ook weer een hele opgave want bijna alle bussen naar Ampana waar al vertrokken en ik wilde perse de zelfde avond weer in Ampana zijn om dan eindelijk de volgende ochtend de boot te nemen. Uiteindelijk hoopte ik een slimme zet te doen door het controlepunt te gaan wat al het vervoer van en maar Ampana passeren. En na een uur had met behulp van een van de controleurs van het controle punt al beet. Ik kon mee reiden met iemand in een gewone auto wat reistijd met een factor van 0,5 verminderde. 

Na ongeveer 1,5 rijden, 3 of 4 dode katten verder en 2 'braak' stops kwam de vrouw van de bestuurder met het verhaal dat haar man zich niet zogoed voelde om dat die te veel alcohol op zou hebben en het misschien beter zou zijn als ik de reis in de auto van een vriend zou voortzetten........ na deze informatie leek mij dat inderdaad een niet zo'n heel slecht idee en zou stapte ik 5 minuten later bij de vriend in de auto. Nee resterende kilometers verliepen probleem loos waar door ik uiteindelijk maar 1 uur eerder aankwam in Ampana dan de vorige keer. En op nieuw een nacht te hebben in Ampana door te hebben gebracht kon ik de volgende ochtend dan eindelijk de lang verwachte 5 uur durende bootreis naar mijn volgende tussenbestemming nemen waarna ik na een kort boottripje na 3 dagen reizen dan eindelijk met veel pijn en moeite mijn eindbestemming de Togian Islands had bereikt. Gelukkig kon ik enige troost halen uit het feit dat alles in Sulawesi erg afgelegen ligt zodat er genoeg gesprekstof over lange busreizen om met andere lot genoten te delen. Na een verblijf van 5 dagen met veel niks doen, snorkelen, onze maaltijd vangen samen met de eigenaar van bungalows, 2 boottripjes in de omgeving, veel arak en gezelligheid vertrok ik samen met een Frans koppel de ik de gedurende deze 5 dagen had ontmoet aan de lange, lange terug tocht naar de bewoonde wereld. Gelukkig verliep deze tocht al snel niet geheel vlekkeloos; we hadden een eigen boot gecharterd om sneller in Ampana te zijn voor het zelfde geld, maar we ware nog niet vertrokken of een van de 2 motors begaf het, waardoor het grootste van de tocht op een motor deden zodat onze gehoopte tijdwinst in rook op ging en resulteerde in een trip die uiteindelijk 3 uur langer duurde dan gepland. Gelukkig konden we nog wel onze aansluiting naar onze bestemmingen pakken. En na bus reis over de weg die ik inmiddels zo'n beetje uit m'n hoofd kende kwam ik na een voorspoedig bus reis aan in Palu, waar ik nog 2 dagen zou verblijven bij een oom van Debora.